Stephen Krashen jest amerykańskim lingwistą najbardziej znanym ze swojej pracy w dziedzinie przyswajania drugiego języka.
W 1982 roku opublikował bardzo wpływowy esej Principles and Practice in Second Language Acquisition. Krashen postawił hipotezę, że przyswajanie drugiego języka jest bardzo podobne do procesu zachodzącego u dzieci podczas nabywania pierwszego języka. Wymaga znaczącej interakcji w nowym języku, w którym mówcy są zainteresowani komunikatem, a nie formą gramatyczną języka, a celem jest zrozumienie.
Najważniejsze części teorii Krashena to:
- Nabywanie i uczenie się: istnieją dwa sposoby rozwoju języka. Akwizycja języka jest podświadoma i ma miejsce, gdy pojawia się potrzeba komunikowania się z innymi. Z drugiej strony, nauka języka obejmuje wyraźne uczenie się z bezpośrednimi instrukcjami dotyczącymi zasad języka.
- Monitorowanie: gdy uczeń posiada świadomą wiedzę na temat reguł gramatycznych, jest w stanie samodzielnie monitorować język, którego używa. W praktyce oznacza to, że zamiast mówić to, co podpowiada ci umysł, używasz monitora do zatrzymywania się, analizowania i poprawiania.
- Filtr afektywny: uczniowie potrzebują środowiska, w którym czują się bezpiecznie, aby podejmować ryzyko niezbędne do nauki języka. Stan emocjonalny, charakter i motywacja ucznia wpływają na to, jak skutecznie uczy się on języka.
- Aby zachęcić do krytycznego myślenia i uczenia się nowych rzeczy, zaleca się stosowanie zrozumiałych treści lub treści językowych, które mogą być zrozumiane przez ucznia, pozostając jednocześnie o krok powyżej jego umiejętności językowych.
Krótko mówiąc, język najlepiej przyswaja się poprzez kontakt ze zrozumiałym tekstem.
Nie jest tak, że osoby odnoszące sukcesy w nauce języków obcych mają jakiś szczególny talent. To ludzie, którzy nie odnoszą sukcesów, mają coś, co utrudnia im naukę, tj. filtr afektywny i monitor.
Teorie Krashena były inspiracją dla tak zwanego „naturalnego podejścia” do nauki języków, które zostało opublikowane w 1983 roku. Zakładało ono, że język pojawi się spontanicznie, gdy uczniowie usłyszą i zobaczą wiele treści w języku docelowym.
Teorie Krashena były krytykowane, ale miały znaczący wpływ na nauczanie i uczenie się języków obcych.
